Wszystkich nie śledzących rozgrywek NCAA na bieżąco, a zainteresowanych wkręceniem się w marcowe szaleństwo zapraszam do zapoznania się z krótkimi zapowiedziami, w których dowiecie się o faworytach, mocnych ekipach, potencjalnych niespodziankach oraz najciekawszych graczach. Zorientowanych w temacie zaś zapraszam do umieszczania w komentarzach własnych typowań i uwag. Big Dance czas zacząć!

Faworyt – Michigan State

Zdaje sobie sprawę, że dla większości ich rozstawienie z #4 seedem może być zdecydowanie za niskie, ale należy pamiętać, że komisja tworząc drabinkę oceniała cały sezon, a w nim Spartans mieli swoje wzloty i upadki. Czwarty numer wydaje się więc całkiem rozsądny, jednak trzeba wziąć pod uwagę, że wtedy drużyna zmagała się z kilkoma urazami. Teraz MSU jest w pełni sił, co pokazała wygrana całego turnieju Big Ten. Pierwszym strzelcem jest Gary Harris, ale dla mnie najlepszym graczem w zespole jest podkoszowy Adreian Payne, który stwarza także zagrożenie zza linii 6,32. Pierwszą piątkę uzupełniają zaś rozgrywający Keith Appling oraz dwójka skrzydłowych Branden Dawson i Denzel Valentine. Nad wszystkim czuwa zaś doświadczony trener Tom Izzo, który zbudował strasznie mocny skład gotowy na walkę o mistrzostwo.

Mocne drużyny – Villanova

Wydaje się, że nikt nie traktuje ich poważnie, ale Wildcats to naprawdę bardzo dobra ekipa. Ich atutem jest zbilansowana gra po obu stronach boiska, gdzie w ataku główną bronią są rzuty trzypunktowe. Każdy zawodnik z pierwszej piątki stwarza realne zagrożenie na dystansie, a najlepsi pod tym względem są Darrun Hilliard i James Bell. Bliżej kosza swoją robotę wykonuje JayVaughn Pinkston, a za prowadzenie gry odpowiedzialny jest Ryan Arcidiacono. Naturalne opieranie swojej gry na rzutach zza linii 6,32 niesie za sobą spore ryzyko i przy słabszej dyspozycji mogą szybko pożegnać się z turniejem.

Czarny koń – Iowa State

Niewiele zespołów ogląda się w ataku z taką przyjemnością jak Cyclones, a to wszystko za sprawą bardzo utalentowanych graczy. DeAndre Kane, Georges Niang czy Melvin Ejim, to trójka liderów, gdzie w każdym meczu ktoś inny może brać ciężar gry na swoje barki. Ich problemem jest jednak dość przeciętna obrona oraz krótka ławka rezerwowych, co szybko może się zemścić. Przy sprzyjających okolicznościach oraz dobrej ofensywnej postawie są w stanie namieszać.

Sleeper – George Washington

W ramach transferu zyskali Isaiaha Armwooda oraz Maurice’a Creeka, co w raz z rozwojem Patricio Garino i Kevin Larsen zaowocowało bardzo udanym sezonem. Do połowy stycznia sporą role miał też Kethan Savage, ale nabawił się urazu wykluczającego go z gry na dwa miesiące. Teraz wrócił już jednak do zdrowia wzmacniając Colonials tuż przed samym turniejem tworząc jeszcze groźniejszy zespół. Wszystko zaś nadzoruje rozgrywający Joe McDonald, który umiejętnie rozdziela piłkę pomiędzy kolegów z drużyny. To właśnie ten zbilansowany skład jest największą bronią George Washington.

Cinderella – Harvard

Trener Tommy Amaker od paru sezonów stopniowo buduje swój zespół, by wreszcie namieszać w turnieju. 6 niemal równych graczy, gdzie główne role pełni dwójka obwodowych Siyani Chambers oraz Wesley Saunders, to gwarancja utrzymania odpowiedniej intensywności przez całe spotkania. Problemem może być jednak brak typowych podkoszowych, co łatwo powinni wykorzystywać rywale. W składzie pierwszego rywala – Cincinnati takowych jednak brakuje, więc też szanse na zwycięstwo Crimson są dość wysokie.

Najlepszy zawodnik – Sean Kilpatrick, Cincinnati

Jak dla mnie najlepszy zawodnik nowo powstałej konferencji American Athletic, mimo że oficjalnie nagrodę zgarnął Shabazz Napier. Lider Cincinnati jest naturalnie najbardziej utalentowanym ofensywnie graczem w zespole stwarzającym zagrożenie zarówno bliżej kosza jak i z dalszej odległości. Gdy trzeba nie boi się też brać odpowiedzialności na swoje barki, zazwyczaj z dobrym skutkiem.

Czołowi zawodnicy

– DeAndre Kane, Iowa State – jeden z pięciu zawodników w NCAA ze statystykami na poziomie 15pkt-5zb-5as.
– Gary Harris, Michigan State – lider Spartans, który mimo posiadania sporych umiejętności czasami niepotrzebnie znika na boisku.
– Shabazz Napier, Connecticut – najlepszy gracz konferencji AAC, a przy tym lider i najważniejsza postać w Huskies. Zwłaszcza na początku sezonu miewał imponujące występy.
– Marcus Paige, North Carolina – dość niespodziewanie młody rozgrywający wyrósł na kluczowego gracza Tar Heels. Pod koniec sezonu jego celne trójki odgrywały kluczową role.
– Bryce Cotton, Providence – nikt nie zrobił więcej dla swojej drużyny niż Cotton, który praktycznie nie schodzi w ogóle z parkietu, a przy tym świetnie prowadzi swój zespół do kolejnych zwycięstw.
– Melvin Ejim, Iowa State – wszechstronny skrzydłowy i najlepszy punktujący Cyclones.
– Adreian Payne, Michigan State – świetny podkoszowy potrafiący zagrać przodem i tyłem do kosza oraz trafić z półdystansu i dystansu, a dodatkowo jest bardzo dobrym obrońcą.

Gracz o którym nie słyszeliście – Jeremy Ingram, North Carolina-Central

Może oddaje i bardzo dużo rzutów, ale jest przy tym bardzo efektywny. Jeden z czołowych punktujących w całej NCAA stanie przed szansą pokazania się na dużej scenie, by potwierdzić swoją wartość.

Najciekawsze mecze

#12 Harvard vs. #5 Cincinnati
#11 Providence vs. #6 North Carolina
#9 Memphis vs. #8 George Washington